Sigurður Bjarnason hefur verið ráðinn skipstjóri á Hoffell Su 80.  Hann tekur við starfinu af Bergi Einarssyni sem leitar nýrra ævintýra á öðru skipi.  En hver er Sigurður Bjarnason? “Ég er Húsvíkingur” svaraði Sigurður, “fæddur og uppalinn þar, fyrir utan nokkur ár sem ég bjó á Þórshöfn sem barn”. Sigurður, eða Siggi eins og hann er gjarnan kallaður, hefur frá blautu barnsbeini verið viðloðandi sjómennsku og útgerð því að foreldrar hans áttu og ráku útgerð lengi vel.  “Stefnan var snemma tekinn á sjóinn, það kom eiginlega aldrei neitt annað til greina” sagði Siggi þegar hann var inntur eftir því hvort að hann hefði ávallt verið sjómaður.  Hann tók fyrsta stig í Stýrimannaskólanum í Vestmannaeyjum en útskrifaðist svo úr Stýrimannaskólanum á Dalvík árið 1988. “Ég flutti mig frá Vestmannaeyjum til Dalvíkur því að þá hafði ég kynnst konunni minni, Þóru Ragnheiði Aðalgeirsdóttur, og vildi gjarnan geta farið heim til Húsavíkur um hverja helgi” sagði Siggi brosandi og það hafa verið ferðir til fjár því að rúmum þremur áratugum síðar rugla þau enn saman reytum. 

Sigurður og Þóra Ragnheiður fluttu til Hafnarfjarðar árið 1999 og komu sér þar upp húsi og heimili og ólu þar upp börnin sín tvö.  Og nú eru barnabörnin orðin tvö.  

Eins og áður sagði áttu foreldrar Sigga útgerð sem hét Langanes og þar hófst sjómennska okkar manns.  Hann byrjaði sem háseti og vann sig upp í að verða skipstjóri á Björgu Jónsdóttur sem var í eigu Langaness, en til gamans má geta þess að skipin sem Langanes átti og nefnd voru Björg Jónsdóttir urðu alls sjö.

Útgerðin var svo seld til Skinney-Þinganes árið 2006 og þá var nafni skipsins breytt í Jóna Eðvalds og hefur Siggi verið annar tveggja skipstjóra á henni til dagsins í dag. 

Siggi og Þóra Ragnheiður ætla að flytja búferlum á Fáskrúðsfjörð. “Við erum að undibúa sölu á húsinu okkar í Hafnarfirði og ætlum að kaupa okkur hús fyrir austan” sagði Siggi og ekki var laust við að svolítillar eftirvæntingar gætti í röddinni. Hann sagði þau hjónin vera tilbúin til að flytja og þrátt fyrir að börn og barnabörn byggju á höfuðborarsvæðinu væri tilhlökkun í þeim að hefja nýjan kafla í sínu lífi.

Siggi er búinn að heilsa uppá áhöfnina á Hoffellinu og honum leist vel á. “Skipið er öflugt, vel við haldið og áhöfnin er flott” sagði hann og bætti því við að verkefnastaða Hoffellsins væri að jafnaði nokkuð góð og hann hlakkaði til að takast á við þau verkefni.

“Hefur þú komist í hann krappan á sjónum? “Nei, sem betur fer hef ég ekki gert það” svaraði skipstjórinn, “ég hef aldrei lent í sjóskaða og aldrei misst mann” sagði hann en sagði greinarhöfundi þó frá því að oft hefði Hornarfjarðarósinn yljað honum undir uggunum.  Það hafi á stundum þurft að gera allmargar tilraunir til að komast um ósinn áður en það tókst. 

En lífið er ekki eintóm sjómennska, þó að sjómennskan sé alls ekkert grín, eins og segir í dægurlagatextanum, hvað gerir Sigurður Bjarnason í tómstundum? “Ég hef mjög gaman af veiði.  Mest stunda ég stangveiði og svo veiði ég rjúpur líka” svaraði hann og bætti um betur með að segja frá þeim ám sem hann hefur rennt fyrir fisk í og fyrir amatör í hvers kyns veiðum líkt og greinarhöfundur er, má leiða að því líkum að árnar séu álíka margar og fiskimiðin sem hann hefur sótt um starfsævina.  “Og svo fótbolti, ég spilaði fótbolta með Völsungi þegar ég var ungur en nú læt ég mér nægja að fylgjast með mínum mönnum hjá Liverpool” sagði hann og brosið sem lýsti upp allt andlitið má vafalaust rekja til velgengni liðsins á dögunum “og svo hef ég gaman af því að fara á skíði” sagði hinn nýráðini skipstjóri á Hoffelli. 

En nú var tebollinn tómur, kaffið orðið kalt og fátt eitt eftir nema óska Sigga til hamingju með starfið og bjóða hann og Þóru Ragnheiði hjartanlega velkomin til Fáskrúðsfjarðar.

BÓA

Í tilefni Sjómannadagsins verður skipum Loðnuvinnslunnar siglt frá Frystihúsbryggjunni á laugardaginn 1. júní, kl 11:00. Almenningi er boðið að sigla með um fjörðinn. Pylsur og gos á bryggjunni í boði útgerðar !!!

Loðnuvinnslan hf og Hjálmar ehf óska sjómönnum og fjölskyldum þeirra innilega til hamingju með daginn.

Þegar umsvif aukast þarf oft að breyta og bæta til að mæta þeim. Frystihús Loðnuvinnslunnar hefur tekið miklum breytingum s.l ár hvað varðar tæki og búnað. Og enn er verið að bæta. Á dögunum festi LVF kaup á flæðilínu með 6 + 8 stæðum, þ.e. sitt hvoru megin við línuna, skoðunarstöð, skotbönd og önnur færibönd til að tengja roðvél við skurðavél og síðan frá flæðilínu til marningsvélar.  Búnaðurinn er allur keyptur hjá Völku í Kópavogi og verður til afhendingar þann 16.september n.k.

BÓA

Guðmundur Jóelsson hefur starfað sem endurskoðandi fyrir Kaupfélag Fáskrúðsfirðinga, og síðar Loðnuvinnsluna, síðan 8. apríl 1980. Og nú,  39 árum síðar,  er komið að leiðarlokum.  Á síðasta aðalfundi LVF og KFFB gaf hann ekki kost á sér til endurkjörs en í hans stað var kjörinn samstarfsmaður hans til fjölda ára,  Jón H.  Skúlason  löggiltur endurskoðandi.

Guðmundur Jóelsson er fæddur í Reykjavík þann 30. nóvember 1948. Hann ólst upp í Garði og Sandgerði hjá móður sinni og fósturföður. Hann er alinn upp við sjávarsíðuna en segist þó sjaldan hafa migið í saltan sjó. Fósturfaðir Guðmundar rak verslunina Nonni og Bubbi  í Sandgerði og snemma var Guðmundur farinn að grúska þar í tölum. Talnaglöggur pilturinn þótti liðtækur í bókhaldi og reikningi. Guðmundur fór í Samvinnuskólann á Bifröst og útskrifaðist þaðan vorið 1967 og var þá tvístígandi um hvaða leið hann ætlaði að velja sér til framtíðarframa. Samvinnuskólagengið fólk var vinsælt í atvinnulífinu og þar sem hann hafði áhuga á tölum og hafði alist upp við verslunarrekstur, leitaði hugurinn í þá áttina.  Við nánari athugun kom í ljós að endurskoðendur höfðu mikið að gera og afkoman virtist fín og þar með voru örlögin ráðin og starfsvettvangur valinn.  Á þessum tíma þurftu menn að komast að hjá löggiltum endurskoðanda í starfsnám auk þess að taka námskeið í Háskólanum til þess að læra að vera endurskoðandi og síðan þurfti að fá  löggildingu eftir kúnstarinnar reglum. Þetta gekk Guðmundur í gegnum, hlaut löggildingu vorið 1975 og fór svo að starfa sjálfstætt. Hann hefur í gegn um tíðina séð um uppgjör og framtöl fyrir um eða yfir 300 kennitölur.  Og þar sem við spjölluðum um endurskoðun, reikningshald, uppgjör og framtöl kom fram,  að þetta getur verið afar persónulegt starf.  Fólk kemur til að fá aðstoð við fjárhagsmál sem eru persónuleg og “stundum verða fundirnir eins og sálfræðitímar. Fólk opnar sig og talar um sín innstu hjartans mál” segir Guðmundur og bætir því við að heilt yfir hafi ævistarfið hans verið gríðarlega víðtækt.

“Og manstu uppá dag hvenær þú byrjaðir að vinna fyrir Kaupfélag Fáskrúðsfirðinga”? spyr greinarhöfundur.  “Já, ég held dagbók og þar gat ég nú flett því upp.  Við Gísli Jónatansson vorum bekkjarbræður á Bifröst og hann hringir í mig einn daginn og segir mér að endurskoðandi Kaupfélagsins hafi verið að hætta og að það vanti nýjan”.  “Og hvenær er það”? spurði ég,  “ Á morgun” svaraði Gísli “og daginn eftir flaug ég austur í fyrsta sinn og hef síðan komið u.þ.b sex sinnum á ári síðan í nokkra daga í senn”.   Að auki hefur Guðmundur mætt á aðalfundi og við önnur tilefni þar sem þurfa þykir þannig að þótt að greinarhöfundur sé langt frá því að vera talnaglögg og kunna reikningskúnstir, þá segir reiknivélin í símanum mér að Guðmundur sé búinn að koma hátt í 250 ferðir til Fáskrúðsfjarðar á s.l. 39 árum. 

“Mér þykir orðið afskaplega vænt um þetta pláss, hér á ég orðið marga vini og kunningja og hér áður fyrr fór ég í fótbolta með strákunum þegar ég dvaldi hér” segir hann dreymandi á svip því að fótboltadagar Guðmundur Jóelssonar eru liðnir. Guðmundur rifjar líka upp dvöl hér á Fáskrúðsfirði eitt fallegt sumar. Hann kom hingað með  fjölskylduna þegar stelpurnar hans voru litlar og þau fóru í Skrúðinn með Baldri bónda Rafnsyni á Vattarnesi. “Það er okkur öllum mjög eftirminnilegt” sagði endurskoðandinn og bætir við: “Ég er ákaflega þakklátur fyrir kynni mín af fólki hér á Fáskrúðsfirði, það er mér mikils virði að mynda góð tengsl við gott fólk”.

Guðmundur er kvæntur Önnu Margréti Gunnarsdóttur grunnskólakennara og eiga þau þrjá dætur og tvö barnabörn og eitt á leiðinni. “Ég fann hana Önnu mína í Kópavoginum” segir Guðmundur kankvís.  Og það hefur verið happafundur því saman hafa þau  lagt fjóra áratugi að baki. 

Er Guðmundur er inntur eftir áhugamálum sínum svarar hann að bragði: “Það er útivist allskonar.  Ég hef gengið um fjöll og firnindi síðan ég var ungur maður. T.a.m vann ég á Egilsstöðum árið 1975 og þá gekk ég um allar víkurnar í Borgarfirði og á hin ýmsu fjöll í fjórðungnum líka. Þá var ekki eins vinsælt að ganga um óbyggðir eins og það er í dag.  Toppnum náði ég þó ekki fyrr en árið 2010 þegar mér tókst að klífa Hvannadalshnjúk. Því miður hefur dregið mjög úr gönguferðum í seinni tíð en stefnan er klárlega að auka þær aftur ef heilsan leyfir“.

Svo segist Guðmundur líka vera í Bridgeklúbbi. Klúbbur sem gengur undir nafninu Krummaklúbburinn og hefur verið starfandi síðan 1964 og okkar maður er að vonum formaður og nefnist Stórkrummi. “Minnsti maðurinn í klúbbnum er Stórkrummi” segir Guðmundur hlæjandi og við vorum sammála um það að manneskja þyrfti ekki að vera hávaxin til að vera “stór”.   “Svo eigum við hjónin hús á Skáni í Svíþjóð ásamt nokkrum öðrum og þar dveljum við um tíma á hverju sumri. Það er dásamlegt að vera þar og svo búa tvær dætur okkar í Kaupmannahöfn og barnabörnin og þá er styttra á milli” bætir hann við.

Guðmundur stefnir að því að fara á eftirlaun í haust. Nú er hann að koma viðskiptavinum sínum fyrir hjá nýjum aðilum og hann ætlar að sinna áfram uppgjörsmálum fyrir LVF og KFFB um tíma.  

Allt tekur enda um síðir, líka starfsævi Guðmundur Jóelssonar, en hann er hvergi nærri hættur.  Nú tekur við tíminn þar sem áhugamálin fá pláss, ferðalög,  tíminn til að horfa lengur og betur á barnabörnin og tíminn til að njóta.

Loðnuvinnslan og Kaupfélagið þakka Guðmundi fyrir hans góðu störf og óska honum velfarnaðar, gæfu og gengis.

BÓA