Kaprifol lestaði á í lok vikunnar tæp 1.600 tonnum af lýsi sem fer til Havsbrun í Færeyjum.

“Tíminn flýgur áfram og hann teymir mig á eftir sér” segir í texta eftir Megas og eru það orð að sönnu.  Þarfir og kunnátta breytist í takt við tímann og mannfólkið þarf sífellt að læra á nýja hluti, nýja tækni og ný tækifæri. Í þessu samhengi er mjög ánægjulegt að segja frá  höfðinglegri gjöf sem Loðnuvinnslan færði Grunnskóla Fáskrúðsfjarðar. LVF gaf róbóta sem notaðir verða við að kenna nemendum forritun. Allir nemendur skólans, frá 1.bekk og uppúr, læra forritun. Í nútíma samfélagi er mikilvægt að hafa skilning og kunnáttu í þeim efnum. Sífellt fleiri störf krefjast slíkrar kunnáttu og engin veit með vissu hvernig störf framtíðarinnar verða og því er mikilvægt að hafa skilning á mörgum hlutum og er forritun ein af þeim.

Nemendur hafa um nokkurra missera skeið lært að forrita í spjaldtölvum en ekki haft tækifæri til að sjá neinar aðgerðir nema á tölvuskjánum. Með komu róbótanna breytist það, þá geta nemendur forritað þá til þess að fara fram og til baka, snúa í hring, blikka ljósi og hvað eina annað sem forritaranum dettur í hug. Í gjöf Loðnuvinnslunar voru sex róbótar sem ætlaðir eru nemendum frá 6 ára aldri og aðrir sex róbótar sem ætlaðir eru nemendum frá 11 ára aldri. Búa þeir róbótar sem ætlaðir eru eldri nemendum yfir meiri möguleikum. Auk þess fylgdi með í gjöfinni allskyns aukahlutir eins og armar, boltar og fleira til þess að vinna með.

Eygló Aðalsteinsdóttir skólastjóri er afar þakklát fyrir gjöfina. “Þetta er frábær gjöf og kemur sér svo sannarlega vel” sagði Eygló og bætti þvi við að ómetanlegt væri fyrir skólann að eiga slíkan hauk í horni sem Loðnuvinnslan er.  

Nemendum var gerð grein fyrir gjöfinni þegar hún barst og greina mátti tilhlökkun og spennu að fara að vinna með róbótana.

BÓA

Verið er að skipa út 1.300 tonnum af mjöli í flutningaskipið Saxum.

Mjölið fer til Noregs.

Árið 2020 verður flestum í minnum haft vegna ástandsins sem skapað hefur heilsu manna í hættu en hjá Loðnuvinnslunni hefur árið, þrátt fyrir allt, verið gjöfult, afrek hafa verið unnin. Ljósafell hefur komist yfir eins milljarða múrinn í aflaverðmætum. Hefur skipið aldrei áður komist yfir milljarð á fyrstu níu mánuðum ársins líkt og nú.  Hjálmar Sigurjónsson skipstjóri á Ljósafellinu sagði að það væri virkilega gaman að ná þessu marki. “Við erum rígmontnir” bætti hann við og sagði líka að að ekki aðeins hefði gengið vel að veiða, það hefði líka fengist góð verð fyrir aflann.

Langmest af afla Ljósfells fer í frystihúsið og er unninn heima á Fáskrúðsfirði, en karfi fer á markað og stundum annar afli þegar mikið er að gera við vinnslu á uppsjávarfiski. 

Áhöfninni var færð kaka að þessu tilefni og Hjálmar sagði að hún hefði bragðast afar vel “og ég borðaði stefnið í gærkveldi” bætti hann hlæjandi við. Við nánari eftirgrennslan kom það í ljós að menn borða gjarnan fyrst utan af kökunni, líkt og mönnum ói við að borða sjálft skipið en skipstjórinn fullyrti að það færi álíka vel í maga eins og á sjó.

Þegar greinarhöfundur spjallaði við Hjálmar var Ljósfell á karfaveiðum í Lónsdýpi í sól og blíðu. Og segja má að ævi þessa 47 ára gamla happafleys hafi verið líkt og sólskinsdagur.

Hjálmar svaraði því aðspurður að áhöfnin á Ljósafelli væri samheldin og um borð ríkti góður andi. Þegar skipstjórinn sagði frá sá greinarhöfundur áhöfnina fyrir sér, sitjandi við borð í matsalnum, slá á létta strengi og gæða sér á köku sem fengin var fyrir vel unnin störf , og þá datt út úr spyrjandanum; “get ég ef til vill fengið pláss hjá þér”? Hjálmar skipstjóri svaraði að bragði að það væri ekki útilokað en helst ekki á þessum árstíma þegar verður eru válynd, “ég reyni að taka bara nýliða þegar von er á góðu veðri” sagði þessi geðþekki skipstjóri sem lætur sér annt um sitt fólk.

Í ljósi allra þeirra afreka sem unnin eru hjá Loðnuvinnslunni á degi hverjum ljúkum við  með þessum fleygu orðum:

“Ekkert afrek var nokkru sinni unnið án áhuga.” – Ralph Waldo Emerson

BÓA